Evlilik ve Aile Uzmanı Saliha Erdim, ‘Diriliş Postası Gazetesine’ bugünkü verdiği köşe yazısında “Kızım çok açık giyiniyor, yanında utanıyorum” başlıklı bir yazı kaleme aldı. Günümüz annelerine ışık tutacak tıpkı vakitte yol haritası çizecek olan yazıya kesinlikle göz atmalısınız.
Diriliş Postası köşe yazarlarından Evlilik ve Aile Uzmanı Saliha Erdim, annelerin çocukların özgüvenini kıracak davranışlardan kaçınmaları gerektiğini tıpkı vakitte küçük yaştan itibaren yeteneklerini fark edilmesi gerektiğini vurgulayan bir yazı yazdı.
İŞTE SALİHA ERDİM’İN KÖŞE YAZISI;
“Kızım o kadar açık giyiniyor ki, yanında yürümeye utanıyorum. Onunla sokağa çıkmadığımda, ‘Sen benden utanıyorsun’ diye krize giriyor. “Evet utanıyorum diyorum. Biraz daha kapalı giyin, herkesi sana bakmasından çok utanıyorum diyorum, ‘Herkes bu türlü giyiniyor, ben giyinirsem ne olmuş’ diyor. Çok üzgünüm, nerede kusur yaptık bilemiyorum. Kızıma nasıl pürüz olabilirim?”
İnsanı hareket ettiren saikler (kaynağı akıl olan güdüler) vardır, buna nazaran hareket ederler. Her beşerde bir onay alma ve ona nazaran hareket gereksinimi vardır. Çocuk bir şey yapar gözümüze bakar, “Aferin” dersek devam eder. Rabbimiz bize yeterli hareketlerimiz için “Cennet var” diyor. Yani devam etmesini istediğimiz şeyler, takdir ve farkındalık suyu ile beslenmeli. Her beşerde ortaya çıkınca, diğerlerinin gözlerini kamaştıracak kabiliyetler var lakin biz bunları küçük yaşta fark edip beslemediğimiz ve en küçük kusurunu beğenilen görmek yerine çocuğu değersizleştirecek sözlerle başını karıştırdığımız için, ortaya çıkmaya fırsat bulamıyor. Çocukların yetenekleri ortaya çıkarsa, sanal memnunluk kaynağı aramazlar ve memnun olurlar. Maharetleri artarsa özgüvenleri de artar ve toplumsal rüzgârlara karşı daha dirençli olurlar. Bunlar için basitçe yapılabilecekleri şöyle sıralayabiliriz;
– Eli kaşık tutmaya başladığında, bırakalım döke saça kendisi yemeye çalışısın, bir yandan da kaşıkla biz verebiliriz.
– Bizden iş istediklerinde verelim ve kesinlikle yaptıklarını takdir edelim.
– Kucağımıza alıp sevelim, başını okşayalım, sevgi kelamları söyleyelim.
– Hep olumlu taraflarını görüp takdir edelim, yapamadıklarını ise, “Şöyle şöyle yaparsan daha kolay olabilir, tekrar de çok âlâ yapıyorsun aferin” diyelim.
– Nereye gidersek yanımızda götürelim ve merak ettiği şeyleri sabırla açıklayalım, anlamasına ve düşünerek idrak etmesine yardımcı olalım.
– Bir yetişkin üzere hürmet duyarak dinleyelim ve benlik hürmeti oluşması için katkıda bulunalım. Biz ona hürmet duymazsak hayattaki saygınlığın manasını kavraması gecikir.
– Bir beşere, bir hayvana, bitkiye hatta cansız eşyalara bile, nezaketle yaklaşmasını telkin edelim.
– Birisine ziyan vermesi kelam konusu olduğunda, asla taviz vermeden engelleyip, özür diletelim ve bir daha yapmaması için önlem alalım.
– Yeteneklerinin açığa çıkması için, çocuğun el ve akıl hünerlerini harekete geçirecek ne varsa kullanması için teşvik edelim.
– Yaptığı hoş davranışları, fark ettirmeden aile bireylerine söyleyip doğal olarak fark ettirmiş üzere yapıp takdir etmelerini sağlayalım.
– Mutlaka bir hobisi olsun. Onunla vakit geçireceği, kendisine has üretimler yapabileceği ve “Ben şunu başardım” diyebileceği marifetleri olsun. Bu zihnin muvaffakiyet kaydetmesi manasına gelir ki, bu adeta hislerin ve hamasetin besinidir. Oradan özgüven ve yüksek kendilik algısı oluşur.
– Okula gidince, bir en güzel dersine, bir de en zayıf dersine destek aldıralım. Birisi okul çapında en düzgün olmasıiçin, oburu ise ortalama düzeye çıkabilmesi için.
– Küçük yaşta utanma ve edep öğretelim, kıyafetlerine dikkat edelim, odasına kapı tıklatmadan girmeyelim.
